De kastanjeboom

Volg en like mij

Een stevige wind waait door de grote kastanjebomen, die in het straatje voor ons huis prijken. De blaadjes van de reeds  uitgebloeide kaarsen vliegen in het rond om daarna neer te dwarrelen op de straat en de stoepen langs de huizen. Vanuit het slaapkamerraam zie ik het laagje witte bloemblaadjes die de straat versieren alsof er een beetje sneeuw is gevallen. Ik hou van de natuur en heb groot respect voor de jarenoude bomen die elk jaar weer de kracht vinden om de winters te doorstaan en dan in het voorjaar ons weer verblijden met fris groen blad en zacht gekleurde bloesem. Als de zomer weer overgaat in de herfst, kan ik ook genieten van de prachtige kleuren die de bladeren vertonen voordat zij van de bomen vallen en weer als mest dienen voor de grond. Het cirkeltje is dan weer rond.

Er overvalt me een verdrietig gevoel. Hoe lang houdt onze natuur het nog vol onder de grote druk van de mens, die grote invloed heeft op het milieu. De mens gaat voor succes, macht en geld en houdt geen rekening met hetgeen dat echt waarde heeft. Massaal worden bomen omgezaagd en natuurgebieden verwoest om plaats te maken voor wegen, gebouwen, huizen en bedrijven. Veel dieren sterven uit door toedoen van de mens omdat men er “last” van heeft. Soms wordt de natuur geholpen door een handjevol mensen, die de ernst van de situatie inzien, maar als dan de natuur zich weer een beetje hersteld, wordt het aan de andere kant weer totaal kapot gemaakt. Het is een gebed zonder eind …..

Jagers ….. ik haat ze !! “Het is nodig dat er dieren worden afgeschoten om het evenwicht te herstellen”, zeggen ze. Hoe belachelijk als je dan hoort dan jagers in de wintermaanden dieren zoals fazanten en herten gaan bijvoeren, om ze dan in de zomer weer af te kunnen knallen. Woest wordt ik daarvan. Hoe dom kun je zijn. Ja, soms is er van een diersoort te veel, maar de natuur zorgt er zelf wel voor dat de soort wordt uitgedund door natuurlijke vijanden of een tekort aan voedsel. Door de mens is het evenwicht verloren gegaan, maar arrogant als men is, denken ze een handje te moeten helpen om de boel weer op orde te krijgen. Uiteraard ben ik realistisch genoeg om in te zien dat bepaalde dingen nodig en niet meer terug te draaien zijn, maar pijn doet het wel. De mens heeft het tenslotte zelf zover laten komen?

Ik wordt soms zo depressief van alle ellende die we dagelijks weer horen. Het is maar goed dat we niet beseffen hoeveel leed er is onder mens en dier. Hoe kleine groepjes en individuen hun best ook doen om de wereld een beetje beter te maken, het zal niet baten. De groepen en mensen met geld, macht en egoïsme zullen groter en meer zijn en zelfs nog groter worden. Ik geloof niet meer in een God, maar ik geloof wel dat wat er in de bijbel ooit is geschreven over het verderf en de ondergang van de wereld. De wereld gaat hard achteruit. De mensheid verhard en generaties na ons zullen alleen verstand hebben van de digitale wereld. Ik vrees dat mijn achterkleinkinderen niet meer zullen kunnen genieten van de natuur zoals wij die kennen en hebben gekend.

Ook “onze kastanjebomen”, zullen tegen die tijd er niet meer zijn door ziekte en milieuvervuiling, maar vooral door de mens die last heeft van de vallende blaadjes en het geluid van de wind door de takken. De tegenwoordige mens vindt een goed werkende, flitsende telefoon, een internetverbinding en een carrière belangrijker dan een gelukkig leven met frisse lucht en alles wat de natuur ons te bieden heeft.

Maar ja … wie ben ik. In vergelijking met de machtige kastanjeboom ben ik een nietig wezen. Helaas zijn wij nietige wezens wel in staat om de natuur te vergiftigen en kapot te maken. Hoop dat de wereld ooit beter zal worden, heb ik niet. Dat is geen pessimisme maar realiteit. Ik zou willen vluchten, maar waarheen? Ongerepte natuur is er haast niet meer en overal is leed en verdriet. Ach laat ik proberen te genieten van hetgeen nog wel goed gaat, maar hoe dat moet dat weet ik niet….

Volg en like mij